'Ik moest mijn grenzen opnieuw leren ontdekken'

‘Ik had altijd een actief leven en hield van mijn werk in de acute zorg. Tot ik in januari 2021 corona kreeg. Ineens stond alles stil. Mijn hoofd wilde nog wel, maar mijn lijf werkte niet mee. Heel confronterend.

In het begin ging ik daardoor snel over mijn grenzen heen. Dan werd ik van het ene op het andere moment overvallen door een intense vermoeidheid. Mijn hoofd werd traag, mijn lichaam stijf en ik kon alleen nog maar liggen.’

Signalen van je lijf

‘Inmiddels herken ik mijn grenzen beter. Daar heb ik veel hulp bij gehad. Ik zit nu in de afrondende fase van een poliklinische revalidatie. Ik raad andere zorgmedewerkers met long covid aan: gun jezelf hulp. Haptotherapie en ergotherapie hebben me bijvoorbeeld geholpen om mijn lichaam opnieuw te leren kennen. Welke signalen geeft mijn lijf? Wat voel ik? En hoe herken ik mijn grens op tijd?’

Steun van werkgever

‘Ik doe nu één uur per week sterk aangepast werk, mijn huidige functie kan ik nog niet uitvoeren. Dat uur verdeel ik over twee keer een halfuur, met een pauze van een kwartier, waarin ik liggend ga rusten. Een halfuur is zo voorbij, dus ik moet echt een wekkertje zetten. Anders merk ik dat de dagen erna meteen.'

'Langer dan twintig minuten autorijden gaat niet, dus ik werk vanuit huis. Gelukkig geeft mijn werkgever me alle ruimte. Ik werk hier ruim twintig jaar, mijn leidinggevende weet dat ik de kantjes er nooit vanaf zou lopen. Ook ervaar ik veel steun van collega’s.’

Kracht uit kleine momenten

‘Mijn man verdient een lintje. Hij volgt een studie naast zijn werk, is mantelzorger voor zijn vader en dan houdt hij ook nog eens bijna alle ballen hoog in het gezin. Ik help waar mogelijk, maar kan dat niet altijd. Als je ziek bent, raak je alle vanzelfsprekendheden kwijt, alle rollen die je vervult in het leven.'

'Er is een kans dat ik straks arbeidsongeschikt raak. Met hulp van de psycholoog kan ik dat steeds beter accepteren. Ik ben méér dan mijn werk. Dat inzicht helpt. Ook als ik mijn huidige functie niet meer zou kunnen uitvoeren, komt er wel weer iets op mijn pad.

En ik haal kracht uit de kleine momenten: mijn kinderen zien lachen, samen aan tafel zitten. Mijn wereld is klein, maar zo waardevol.’