'Mijn collega’s namen me op sleeptouw'

Je bent in de tweede coronagolf gestart. Hoe was dat voor jou?

‘Na een korte stage wilde ik graag blijven om te helpen. Ziekenhuis Bernhoven kwam handen tekort. Corona maakte mijn start wel spannender. Bang om zelf corona te krijgen, ben ik nooit geweest. Wel voelde ik me extra verantwoordelijk. Ik was me heel bewust van de hygiënemaatregelen. En alert op onverwachte situaties.’

Welke momenten vond je spannend?

‘Vooral het patiëntencontact vond ik in het begin spannend. Mensen reageren zo verschillend. Daar moest ik erg aan wennen. En de verhalen die ze deelden, met zoveel emotie. Dat had ik niet verwacht, maar maakte het werk ook leuk. Al voelde het heftig als een patiënt achteruitging of overleed. Ik heb best veel meegemaakt.’

Kon je die gevoelens delen met je collega’s?

‘Met mijn ouders sprak ik er wel over. Op het werk had ik niet zo’n behoefte om over mijn gevoelens te praten. Ik kan de knop ook goed omzetten, merkte ik. Anders had ik het zeker aangegeven. Er werd vaak externe hulp van een psycholoog aangeboden. Bijvoorbeeld na heftige gebeurtenissen. Als het erg druk was geweest of na een overlijden, sloten we de dag ook gezamenlijk af. Ik voelde me echt tot het team behoren.’

IZZ adviseert organisaties over een goede start van jonge zorgmedewerkers. Wat heeft jou geholpen?

‘Op de cohortafdeling werd ik vanaf dag één aan een verpleegkundige gekoppeld. Die heeft me alles uitgelegd. Dat was heel fijn. Ik ben iemand die graag zelfstandig aan de slag gaat. En als ik vragen had, kon ik die altijd stellen, ook op de andere afdelingen. Om me heen zag ik dat niet elke stagiair of starter die ruimte pakte. Zelf heb ik duidelijk aan mijn collega’s laten zien dat ik er ben. Dan bouw je snel een band op en is duidelijk wat ze aan je hebben.’

Meer info

Benieuwd hoe je jonge collega’s helpt bij een goede start? Kijk hier.