Nachtdiensten hakken er soms in
Net zoals alle andere ziekenhuisafdelingen draait het medisch laboratorium 24/7 door. Analist Tamara Donkers werkt onregelmatige diensten. Door het afnemen van bloed heeft ze direct contact met patiënten. Vaak zijn die er slecht aan toe. Gelukkig kan ze haar ei kwijt bij collega’s. Is ze vrij, dan neemt ze bewust me-time, in de tuin of tussen de koeien.
‘Ik vind het fijn dat wat ik doe iets betekent voor mensen. Ik werk in het medisch laboratorium van het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem. Mijn afdeling onderzoekt allerlei lichaamsvochten, zoals bloed en urine. Zo stellen we aandoeningen vast en gaan we na of behandelingen aanslaan. Ons team bestaat uit 35 analisten. Iedereen is allrounder en heeft daarnaast een eigen specialisme. Ik onderzoek bijvoorbeeld sperma en maak het geschikt voor IUI-vruchtbaarheidsbehandelingen. ’s Avonds, ’s nachts en in de weekenden verricht je alle analyses die nodig zijn. Je neemt bijvoorbeeld bloed af bij een te vroeg geboren baby. Of je onderzoekt urine van iemand die in het uitgaansleven onwel is geworden.
Soms maak je iets heftigs mee: je ziet een reanimatie of komt bij slachtoffers van zware ongevallen. Dat maakt indruk. Gelukkig hebben we een fijn team en kunnen we onderling goed ons ei kwijt. Bovendien is er een professioneel vangnet aanwezig in het ziekenhuis. Wat ook helpt is vaak genoeg iets voor mezelf doen. Met de kinderen op pad en zingen in een popkoor. Of ik help een vriend bij het melken van zijn koeien, want dat vind ik heerlijk. En als ik in de tuin werk, dan kom ik echt tot rust.
Bijzondere sfeer
Het onregelmatige werk en vooral de nachtdiensten, hakken er soms in. Je moet steeds je bioritme aanpassen. Als mijn lontje korter wordt, luister ik extra goed naar mijn lijf. Dan ga ik naar bed zodra ik moe word. Veel collega’s hebben moeite met de nachten. Sommigen tellen af naar hun 57e verjaardag. Daarna hoef je niet meer ’s nachts te werken.
Thuis is gelukkig alles goed geregeld. Mijn man is altijd op tijd thuis en we hebben een fijne oppas. En door mijn flexibele rooster maak ik ook overdag veel van de kinderen mee. Wat mij helpt, is dat ik twee vaste vrije dagen per week heb. Ik houd ook van de combinatie: overdag in je eigen specialisatie duiken, tegenover de bijzondere, saamhorige sfeer die hoort bij de avonden, nachten en weekenden. Bovendien werken we op het lab vijftien nachtdiensten per jaar. Dat is minder dan in de verpleging. We mogen eigenlijk niet klagen.’
