‘Wij doen het écht samen’
Anouk van Rens (18) en Ester Eldering (51)
Collega's bij Gasthuis Millingen. "De kleinschaligheid hier maakt het werk geweldig."
Hoe zorg je binnen je organisatie voor meer werkplezier? Bij Gasthuis Millingen draagt iedereen daar een steentje aan bij, vertellen HR-manager Ester Eldering en zorgmedewerker Anouk van Rens. En dat levert veel op – voor collega’s én bewoners.
Gasthuis Millingen ligt in het centrum van Millingen aan de Rijn, een dorp tussen Nijmegen en de Duitse grens. Er wonen ongeveer honderd oudere bewoners, verdeeld over aanleunwoningen, zorgappartementen en vier huiskamers voor bewoners met dementie. Alles ademt hier gastvrijheid: de organisatie is klein en er is veel saamhorigheid.
Hoe geeft dit jullie energie?
Anouk: ‘Met onze collega’s voelt het als één grote familie. Iedereen kent elkaar en de bewoners zijn ontzettend leuk. We lachen veel.’
Ester: ‘De kleinschaligheid hier maakt het werk geweldig. Ik ben in mijn eentje ‘Personeelszaken’ en doe alle taken. Ook het management zit op de zorglocatie. Dus je ziet wat er op de afdelingen gebeurt en kunt daar meteen op inspelen.’
Anouk: ‘En wij kunnen zo binnenwippen op kantoor. Korte lijntjes dus.’
Anouk, wat doe jij zelf voor meer werkplezier?
‘Haha, heb je even?’, reageert Ester.
Anouk: ‘Ik heb een groep bewoners meegenomen naar McDonalds en met een collega een Hollandse avond georganiseerd. Supergezellig. Binnenkort volgt een High Wine: wijnproeven met lekkere hapjes. Je hebt hier de vrijheid om veel zelf te organiseren. Het MT staat overal achter.’
Wat doet HR voor meer werkplezier?
Ester: ‘Die autonomie geven. Vertrouwen hebben in iemands kunnen, en vooral: goed zorgen voor je medewerkers. Elke dag vers fruit, betaalbare maaltijden, leasefietsen... met kleine dingen willen we uitstralen dat wij weten dat het pittig werk is. En heel belangrijk: iedereen mag in principe een opleiding doen.’
Ervaren jullie ook weleens werkdruk?
Ester: ‘Het is soms een uitdaging alle roosters rond te krijgen. Als je met een collega minder staat, is dat best pittig.’
Anouk: ‘Maar je bent een team. Als jij klaar bent, help je mee op een andere afdeling.’
Ester: ‘Ook het ‘kantoorvolk’ – het MT – springt waar mogelijk in. Boze bewoners of naasten? Stuur maar naar ons. Af en toe helpen wij ook mee in een zorghuiskamer.’
Grootste energievreter en energiegever?
Anouk: ‘Ik word niet blij als er elke vijf minuten op de noodbel wordt gedrukt voor kleine dingen. Van vrolijke bewoners krijg ik veel energie. En van plannetjes uitwerken. Daarvoor kom ik op mijn vrije dag terug.’
Ester: ‘Een energievreter op alle vlakken is de onvoorspelbaarheid van verzuim. Dan ligt ’s ochtends je hele planning al overhoop. Het positieve is: we lossen het altijd samen weer op. Elke zorginstelling zegt dat ze het samen doen, maar wij doen het écht samen-samen. Van bestuurder, huishouding tot en met medewerkers zoals Anouk.’
En Anouk? Die is alweer bezig met een nieuw plan: ‘Nemen we nog diertjes in de binnentuin? Kippen, varkentjes?’ Ester: ‘Weet je wel hoeveel werk dat is? Dat gaan we maar niet doen.’ Anouk lacht. ‘Oké, dan neem ik mijn eigen hond wel een keer mee’, besluit ze.
