Jongeren verdienen onze tijd en aandacht

Zorgmedewerkers tot 36 jaar hebben meer dan gemiddeld last van emotionele werkdruk, zo weet IZZ uit haar Monitor Gezond werken in de zorg 2018. Sommige jongeren haken al af tijdens hun stage. En van de jongeren die wel in de zorg gaan werken, veranderen er veel al na twee of drie jaar van baan. Nog eens een flink deel overweegt om met het werk te stoppen. Dat willen we toch niet laten gebeuren. We hebben dat jonge talent en enthousiasme keihard nodig!

In het diepe

Robert is zo’n talent. Ik ontmoette hem onlangs. Hij werkt in de ggz. Een jongen vol optimisme. Hij werkt ook samen met de reclassering en heeft dus soms met “zware gevallen” te maken. Dat is nogal wat. Zeker als je 25 bent. Nou redt Robert het prima. Maar soms lijkt het wel of zorgorganisaties jonge mensen niet alleen in het diepe gooien, maar ver in zee waar de reddende kust niet eens meer te zien is. Werkdruk op zichzelf is geen vreemd verschijnsel meer. Zelfs in de opleidingen is er al sprake van psychische belasting. Door de krappe arbeidsmarkt trekken zorgorganisaties al tijdens de stage flink aan jongeren. Maar voor een goede begeleiding in die eerste werkjaren, is vaak weinig tijd.

Onboarding

Als we dit allemaal weten, moeten we dan niet veel meer aandacht besteden aan de stap van opleiding naar praktijk? Noem het begeleiding, noem het onboarding maar gooi jongeren niet zomaar in het diepe. Ik snap heel goed dat dezelfde werkdruk ook maakt dat deze begeleiding er vaak bij inschiet maar niets doen is geen optie. Het wordt tijd om te ontdekken wat jonge zorgmedewerkers echt nodig hebben. IZZ wil hierover in gesprek met het ministerie en werkgevers. We zien daar een rol voor ons. Maar niet zonder de jongeren zelf. Om hen gaat het immers. Ze weten heel goed wat ze willen. Laten we ze tijd en aandacht geven om daar op een gezonde manier aan te werken.

Roland Kip
Algemeen directeur
Stichting IZZ